Spelen is volwassen geworden

Ondernemer Patrick Leenders van spellenwinkel De Dobbelsteen ziet al jaren zijn markt groeien. Covid heeft hierbij een rol gespeeld, maar zeker ook de toenemende behoefte bij jongeren om analoog contact te maken . Dat is niet alleen goed voor de business maar ook voor de ontwikkeling van de spellen zelf. “Je hoeft geen kenner te zijn om te zien dat in boardgames als Wingspan en Everdell enorm veel energie en creativiteit is gestoken. Ze zijn gewoon prachtig!”

Tekst: Pepijn Koolen – Foto’s: Thomas Segers

‘Een kleine winkel’, noemt Patrick zijn zaak zelf. Met één vestiging,  vijf medewerkers. “En een webshop. Maar die ligt er een paar weken uit vanwege een nieuw kassasysteem.” Het klinkt voor veel ondernemers misschien als een zakelijke ramp, maar Patrick haalt zijn schouders op. “Onze webshop is extra. Wij moeten het hebben van de fysieke winkel.”

De klanten van De Dobbelsteen bestaan grofweg uit twee groepen: winkelende klanten en vaste klanten. “Voor de vaste klanten maakt het niet uit waar we zitten. Die komen toch wel. Maar voor het winkelende publiek is de locatie cruciaal. En wij hebben geluk. We zitten nog net vóór de driehoek”. Patrick wijst naar buiten,  richting de kruising bij de St. Jorisstraat. Daar waar het meeste publiek afbuigt en de Postelstraat inschiet of omdraait en terugloopt richting de Markt. “We zitten op een prima plek. Dat is ooit wel eens ander geweest.” Álles aan deze winkel blijkt ooit anders geweest.

Stripwinkel

De Dobbelsteen begon halverwege de jaren 80 als stripbibliotheek en ging vervolgens door als stripwinkel onder de naam ‘Spirit’. Het was die sfeervolle winkel in de Hinthamerstraat, recht tegenover de Sint Jan, waar menig kind destijds zijn of haar zakgeld uitgaf aan de meest fantastische stripboeken. “De toenmalige eigenaar pikte af en toe wat bijzondere spellen op”, weet Patrick. “ Die zette hij dan tussen de strips. Ze sloten goed aan bij de fantasierijke sfeer van alle comics in zijn zaak.” Dit sloeg aan bij het stripminnende publiek en al gauw veranderde ‘Spirit’ in een strip- én spellenwinkel. Dat bleek later cruciaal. Toen eind jaren 90 de verkoop van stripboeken inzakte kon de nieuwe handel het verlies van de oude compenseren. Uiteindelijk verdwenen de strips en bleven de spellen.

Nieuw leven

“We zijn tussendoor nog even in handen van Atomic geweest”, vertelt Patrick. “Maar dat was geen succes.”  In 2005 vroeg de winkel het faillissement aan, waarna de voormalige eigenaar besloot zijn oude liefde terug te nemen en om te dopen tot De Dobbelsteen. Mede door de verhuizing naar de Vughterstraat is de zaak toen nieuw leven ingeblazen.

“Maar je hebt succes niet altijd helemaal zelf in de hand. De markt moet ook meezitten. Er is sindsdien veel veranderd. In positieve zin. Vroeger waren spellen alleen voor kinderen en ‘nerds’. Dat is nu volledig anders. Alle types komen hier binnen en van alle leeftijden. Wellicht onder invloed van de computerspellen van toen. Die zijn immers meegegroeid met de doelgroep. Maar ik zie ook een andere ontwikkeling. De jongeren van nu lijken steeds vaker hun smartphone aan de kant te leggen om samen aan tafel te spelen. Ze zijn digitaal verzadigd en kiezen voor écht contact.”

Gegroeid

Wat de reden van de toenemende populariteit ook is, spelen is duidelijk volwassen geworden. Patrick: “De spellenbranche is gegroeid van een niche naar een gemiddelde business. Dat is perfect voor ons. Wij concurreren niet op prijs maar op ons brede assortiment en onze kennis. Als een spel té populair wordt, kunnen we er niks meer mee.”

Een mooi voorbeeld hiervan is Ticket to Ride.: “Wij verkochten dat spel als één van de eersten. Rond de feestdagen vlogen er gemiddeld 50 per dag over de toonbank. Uiteindelijk pikten grote ketens het op; Intertoys, Kruidvat, Bol.com, je zag het ineens overal en voor een veel lagere prijs. Dan houdt het voor ons op. Maar dat is prima. Ergens ben ik ook wel trots dat het zo loopt. Ik durf te beweren dat zo’n spel mede door ons gegroeid is. Ik vergelijk het altijd met kinderen. Je geeft ze liefde en aandacht en ziet ze groeien. Totdat ze je uiteindelijk te volwassen zijn. Dan wordt het tijd om ze los te laten…”